Συχνές ερωτήσεις
Δείτε τις απαντήσεις στα πιο συχνά ερωτήματα γονέων και στα γενικότερα ερωτήματα που αφορούν τις υπηρεσίες μας.
Το παιδί μου μεγαλώνει σε δίγλωσσο περιβάλλον πρέπει να ανησυχώ;
Σύμφωνα με μελέτες η διγλωσσία δεν ευθύνεται για διαταραχές λόγου ή μαθησιακές δυσκολίες που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί. Παρόλα αυτά είναι σύνηθες παιδιά που μεγαλώνουν σε δίγλωσσο περιβάλλον να παρουσιάζουν καθυστέρηση λόγου και ομιλίας ή κάποιες διαταραχές στο λόγο τους. Στις περιπτώσεις αυτές συνίσταται να πραγματοποιηθεί μία πλήρης λογοπεδική αξιολόγηση ώστε να δεχθεί το παιδί την κατάλληλη παρέμβαση.
Μου πρότειναν να επαναλάβει το παιδί μου το νηπιαγωγείο, τι να κάνω;
Συμβαίνει συχνά η χρονολογική ηλικία του παιδιού να μην συνάδει με την αναπτυξιακή του ηλικία. Σε μία τέτοια περίπτωση μπορεί η χρονολογική ηλικία ενός παιδιού να είναι έξι ετών αλλά αναπτυξιακά να βρίσκεται μικρότερη ηλικία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι επηρεασμένο το νοητικό δυναμικό του. Σε τέτοιες περιπτώσεις η επανάληψη του νηπιαγωγείου είναι βοηθητική ώστε να «κερδίσει» το παιδί χρόνο για να καλύψει τα κενά στους τομείς που τα παρουσιάζει.
Γιατί είναι σημαντικό παράλληλα με το πρόγραμμα του παιδιού μου να ενταχθούμε και οι γονείς σε πρόγραμμα συμβουλευτικής;
Μπαίνοντας οι γονείς σε πρόγραμμα συμβουλευτικής παράλληλα με το πρόγραμμα του παιδιού τους μαθαίνουν να διαχειρίζονται και να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις δυσκολίες του παιδιού τους ως προς την συμπεριφορά του αλλά και την γενικότερη ανάπτυξη του.
Το παιδί μου δεν μπορεί να πει καθαρά κάποια γράμματα
Η δυσκολία κάποιων παιδιών στην παραγωγή μερικών ήχων αποτελεί το πιο συχνό πρόβλημα ομιλίας σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, κυρίως. Αυτό συνήθως οφείλεται σε λάθος τρόπο άρθρωσης των ήχων αυτών. Κάθε δυσκολία στην ομιλία ενός παιδιού θα πρέπει να αξιολογείται από τον λογοθεραπευτή ώστε να αποκατασταθεί εγκαίρως και να μην το επιρεάσει στην μετέπειτα σχολική πορεία του.
Το παιδί μου δεν μιλάει καθόλου ενώ κατανοεί τους άλλους
Η καθυστέρηση ανάπτυξης της ομιλίας είναι μία κατάσταση που εμφανίζεται σε αρκετά παιδιά προσχολικής ηλικίας. Τα αίτια για την καθυστέρηση αυτή ποικίλουν. Η δυσκολία αυτή με κατάλληλη και έγκαιρη λογοθεραπευτική παρέμβαση μπορεί να αποκατασταθεί πλήρως και η εξέλιξη του παιδιού να είναι φυσιολογική.
Το παιδί μου έχει φτωχό λεξιλόγιο
Όταν το παιδί αναλογικά με την ηλικία του δεν κάνει χρήση ενός ευρέου φάσματος λέξεων, χρειάζεται χρόνο να βρει την κατάλληλη λέξη ή κάνει χρήση απλών και οικείων λέξεων επαναλαμβανόμενα, τότε θα πρέπει να αξιολογηθεί από τον λογοθεραπευτή.
Στο παιδί μου δεν αρέσει να του πλένουν τα μαλλιά και το πρόσωπο και αρνείται να φορέσει μάλλινα ρούχα.
Αυτό σημαίνει ότι το παιδί παρουσιάζει δυσλειτουργία του απτικού συστήματος. Χρειάζεται να παρέμβει ο εργοθεραπευτής με την χρήση της αισθητηριακής ολοκλήρωσης για να αποτρέψει αυτή την δυσλειτουργία η οποία μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένη αντίληψη της επαφής ή του πόνου.
Το παιδί μου δεν πιάνει το μολύβι και δεν μπορεί να χειριστεί το ψαλίδι.
Αυτό σημαίνει ότι το παιδί παρουσιάζει δυσκολίες στην λεπτή του κίνηση. Χρειάζεται να παρέμβει ο εργοθεραπευτής με διάφορα μέσα για την βελτίωση των λεπτών χειρισμών δακτύλων και χεριών, τον έλεγχο του καρπού και του βραχίονα καθώς και την σταθερότητα αυτών, ώστε να βελτιωθούν οι γραφοκινητικές του δεξιότητες και η χρήση του ψαλιδιού.
Το παιδί μου κατά το παιχνίδι με άλλα παιδιά της ηλικίας του είναι «άτσαλο» και συχνά πέφτει και χτυπά.
Αυτό σημαίνει ότι το παιδί παρουσιάζει δυσκολίες στην αδρή του κίνηση. Χρειάζεται να παρέμβει ο εργοθεραπευτής για την βελτίωση της ισορροπίας του σώματος, τον οπτικοκινητικό συντονισμό του, την αυτό-αντίληψη και την ικανότητα συγκεντρωσής του.
Το παιδί μου δείχνει να μην ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει
Τα παιδιά που δείχνουν αδιάφορα να επικοινωνήσουν ή ασχολούνται επιλεκτικά με ό, τι τους ενδιαφέρει και έχουν δυσκολία να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, παρουσιάζουν δυσκολία στην κοινωνική χρήση του λόγου. Η δυσκολία αυτή συναντάται κατά κύριο λόγο παιδιά με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (αυτισμός). Οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα στην συμπεριφορά και την επικοινωνία του παιδιού είναι απαραίτητο να αξιολογείται από τους ειδικούς.
Τι είναι Ειδικό Μαθησιακό πρόγραμμα;
Αποσκοπεί στην βελτίωση των γνωστικών δεξιοτήτων των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες. Τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν σημαντική απόκλιση στη μαθησιακή διαδικασία απο το αναμενόμενο για το μέσο όρο της ηλικίας του, την νοητική του ικανότητα και την επαρκή εκπαίδευση που του έχει παρασχεθεί.
Τι είναι ψυχοπαιδαγωγικό πρόγραμμα;
Το Ψυχοπαιδαγωγικο πρόγραμμα εστιάζει αφενώς στη βελτίωση των δεξιοτήτων κοινωνικής συμπεριφοράς και την μείωση των συναισθηματικών παραγόντων που επιβαρύνουν το παιδί με απώτερο στόχο την γενίκευση αυτών στην καθημερινότητα του παιδιού και αφετέρου στην ανάπτυξη των γνωστικών του δεξιοτήτων του παιδιου, χρησιμοποιώντας τις αρχές της ψυχολογικής υποστήριξής αλλά και του Ειδικού Μαθησιακού.
Πως να ενισχύσω τη μνήμη του παιδιού μου;
Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ρουτίνα και σταθερότητα στη καθημερινότητα των παιδιών. Να τους εφιστούμε την προσοχή και να τα θέτουμε σε μία διαδικασία αυτοπαρατήρησης με απλές ερωτήσεις που αφορούν την καθημερινότητα τους, π.χ. τι μέρα είναι; Που είπαμε ότι θα πάμε; Τι έφαγες; Να διαβάζουμε μαζί ένα παραμύθι και να τους ζητάμε να το αναδιηγηθούν, ασκήσεις διαδοχής (ημέρες, μήνες, εβδομάδες κ.λπ.). και παιχνίδια μνήμης με κάρτες ή στον υπολογιστή.
Δεξιότητες μελετης
Πρέπει να υπάρχει σταθερότητα και ρουτίνα στο πρόγραμμα μελέτης του παιδιού, δηλ. να γνωρίζει την ακριβή ώρα και το μέρος που θα μελετά και να του δίνουμε τη δυνατότητα να καλύψει τις ανάγκες του πριν την έναρξη της μελέτης (π.χ. τουαλέτα, νερό). Να ξεκινά πάντα απο τα δύσκολα απαιτητικά μαθήματα και έπειτα να συνεχίζει στα πιο εύκολα. Να του δίνουμε το περιθώρειο για μικρά διαλείμματα μόλις ολοκληρώσει το ζητούμε νο έργο (αρχικά άσκηση και έπειτα μάθημα). Να δούμε τη μελέτη σαν μια θετική εμπειρία. Να προσπαθήσουμε να το ενθαρρύνουμε και να το επαινούμε όταν τελειώνει όλα τα μαθήματα σε εύλογο χρόνο που θα καθορίσουμε μαζί με το παιδί από κοινού. Ταυτόχρονα να βρούμε χρόνο να ακούμε τους προβληματισμούς του παιδιού μας και να το βοηθάμε να βρει θετικές λύσεις.
Γιατί το παιδί μου εμφανίζει επιθετική συμπεριφορά και δεν συμμορφώνεται με κανέναν τρόπο;
Για να μπορέσουμε να λύσουμε θέματα που αφορούν τη συμπεριφορά των παιδιών μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον χρειάζεται να λάβουμε υπόψη μας τον τρόπο με τον οποίο το παιδί σχετίζεται με τους γονείς καθώς και τον τρόπο που οι ίδιοι οι γονείς σχετίζονται, αλληλεπιδρούν και επικοινωνούν με το παιδί. Τα βασικά συστατικά για μια υγιή σχέση είναι το πλαίσιο που μεγαλώνει το παιδί να είναι σαφές και ξεκάθαρο, χωρίς ερωτηματικά και αμφιβολίες, με σταθερή δομή και πρόσφορο έδαφος για ουσιαστική επικοινωνία. Συνέπεια του μίγματος αυτών των συστατικών είναι η μείωση των ανεπιθύμητων συμπεριφορών του παιδιού που συχνά φέρνουν σε δύσκολη θέση τους γονείς. Ας μη ξεχνάμε πως τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονιών τους.
Το παιδί μου έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού, πως μπορώ να το αντιμετωπίσω;
Συνήθως τα παιδιά που πέφτουν θύματα εκφοβισμού μπορεί να διέπονται από μαθησιακές δυσκολίες, ανασφάλεια, άγχος, να εμφανίζουν κατάθλιψη, ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, άρνηση να πάνε σχολείο, και δυσκολίες προσαρμογής. Αρχικά, ακούστε το παιδί σας και φροντίστε τους φόβους και τα συναισθήματά του. Ενθαρρύνετε το παιδί να μιλήσει και να καταλάβει πως όσο δυσάρεστη και δύσκολη είναι μια κατάσταση αξίζει να ψάξει και να βρει τρόπους να τη διαχειριστεί και να την αντιμετωπίσει. Αποφύγετε χαρακτηρισμούς που δηλώνουν αδυναμία ή ενοχή, και πως ο εκφοβισμός που υφίσταται είναι αποτέλεσμα που έχει προκαλέσει το ίδιο ή ότι μπορεί να οφείλεται σε κάποιο μειονέκτημά του. Αξιοποιήστε τις δυνατότητες και ικανότητες του παιδιού, αναπτύσσοντας την αυτοεκτίμησή του.
Το παιδί μας είναι 5 χρονών και μας ρωτάει επανειλημμένα αν θα πεθάνουμε. Πώς να το χειριστούμε;
Εξαιτίας της δυσκολίας και της μη οικειότητας που υπάρχει απέναντι στην απώλεια, πολλές φορές οι γονείς πιστεύουν ότι προφυλάσσουν τα παιδιά αν τους αποκρύψουν ή καθυστερήσουν να αναφερθούν στο συγκεκριμένο γεγονός.
Ο θάνατος είναι ένα οδυνηρό και αναπόφευκτο γεγονός. Η απόκρυψη της αλήθειας μπορεί να δημιουργήσει πρόσθετες δυσκολίες στο παιδί, όπως το να φαντάζεται ότι κάτι άσχημο μπορεί να συμβεί και να υποφέρει από εφιάλτες ή να ανησυχεί για την υγεία των γονιών του και ότι κάτι θα πάθουν. Είναι πολύ σημαντικό το παιδί να ενημερωθεί έγκαιρα με κατάλληλα λόγια ανάλογα την ηλικία του. Σημαντικό είναι να αφήσουμε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του, και να είμαστε σε θέση να μοιραστούμε μαζί του τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις αναμνήσεις μας που έχουμε για ένα πρόσωπο που έφυγε.
Έχουμε δυο παιδιά, 6 και 4 χρονών. Ο εξάχρονος γιος μας μαλώνει συνεχώς με την τετράχρονη αδερφή του και δεν μπορούμε να τους ηρεμήσουμε. Έχουμε διαπιστώσει ότι ζηλεύει και προσπαθεί να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση;
Η συνηθέστερη μορφή ζήλειας παρατηρείται ανάμεσα στα αδέρφια και ονομάζεται αδελφική αντιζηλία. Η αδελφική αντιζηλία είναι φυσιολογική και αναπόφευκτη. Τα παιδιά μέσα από τον ανταγωνισμό γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά παράλληλα γνωρίζουν και τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα, μαθαίνουν να νοιάζονται το ένα για το άλλο, αλλά και να μοιράζονται. Σε περίπτωση που εργάζεστε προετοιμαστείτε ότι τα παιδιά μόλις μπείτε στο σπίτι, θα έχουν καυγαδίσει ή θα καυγαδίζουν. Εσείς αδιαφορήστε και ρωτήστε πώς πήγε η μέρα τους. Αφιερώστε τους χρόνο όπου θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένος σε κάθε ένα ξεχωριστά. Πλησιάστε το κάθε παιδί ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα που χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση από το αδερφάκι του. Μην ενθαρρύνετε το ένα να μαρτυρά το άλλο, επισημαίνοντας ότι σας δυσαρεστεί όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αφήστε τα παιδιά σας να παίξουν μόνα τους. Τέλος, φέρετε σε επαφή το κάθε παιδί σας με παιδιά της ηλικίας του.